चित्र र कविता:
अर्धसत्यमा पीडा
चित्र: पाब्लो पिकासो
मोमिला
हरेक साँझ
उज्यालो मबाट गुज्रिन्छ
तर मसँग उज्यालो रहन्न
……………………
हरेक बिहान
एउटा आशा
नबल्दै मेरो आँखामा निभ्छ
यसैले कि-
अक्सर मेरो आँखा
दह जमेको हुन्छ
हरेक साँझ
भीडले मलाई लुगा पहिराइदिन्छ
तर, म-
मभित्र रहन्नं
……………………
हरेक बिहान
सागरले मलाई नुहाइदिन्छ
तर एक बूँद पनि मेरो रहन्न
रङ्गहरू
मेरो अँध्यारोमा पोखिन्छन्
कुनै चित्र बन्दैन
रङ्गहरू
मसँगै निरर्थक अँध्यारिन्छन्
परिचित आफ्नो केही रहन्न
पराई उज्यालोमा
मात्र-
एउटा श्रापित ढुङ्गा
एउटा घाइते अहल्या
एउटा चोइटिएको छाँया
यसै कतै ढलेको हुन्छु
यतिखेर
अर्धसत्यहरूको पहाडमा ????
म, सम्पूर्णताको प्रश्न-
यसै अडेसा लागेको हुन्छु
