चित्र र कविता:
तारा बलेको रात

चित्र: भिन्सेन्ट भान गग


मोमिला
मेरो कविताको रोमान्टिक मूर्च्छना
यो रात !
शब्दको किनारबाट भागेर, म—
तिम्रा वक्ररेखाहरूको भुमरीमा फसेको छु
यतिखेर मलाई
भुमरीको ठोक्कर र गहिराइ दुवै प्यारो लागेको छ
शब्दसँग शब्दको टक्करमा
केवल शब्दकै आविष्कार
प्रकृतिको शालीन विद्रोह
यो रात
मलाई चित्रबस्तीमै मौन रहन देऊ
समयको भव्य सुस्केरा
यो रात
कतै पुगिनछ कि भनेर
म तिम्रो चित्रमा
मेरो चेतनाको विनिर्मित कालो पहाड उक्लिरहेछु
चित्रको षडङ्गमा
तिमी कहाँनेर छौ ।
पीडाहरूको आतसबाजी
यो रात !
म, तिम्रो पीडाको गन्धले
औधी पुलकित छु
दुई ताराबीचको दूरीमा
कति पीडाहरू अटाउन सक्छन् !
जीवनभन्दा पनि दिव्य मृत्यु
यो रात !
यही दूरी मीठो लागेको छ
तारा बलेको यो मलामी रात !
तिम्रो प्रेमको आकाश फैलिन
मलाई तिम्रै समयको वेश्या हुने रहर छ
तिमीजस्तै, म
मेरो समयको ‘आउटसाइडर’ हुँ
...................
तर सभ्यताको प्रेममय विश्राम
यो साइबर रात !
सम्झेरै आत्महत्याको कुरा गर्नेछैन
रात त आखिर
उज्यालोमा छाया परेको न हो !